het leven bestaat niet
uit herkenbare woorden
net zo min als ik
mijn chaos is mijn schepping
al vanaf mijn geboorte
ik zal geen rust vinden
voordat ik vrede heb
met mijn perceptie op de wereld
al doende kom ik dichter
bij mezelf en wordt mijn kop
leger maar ook voller
bonst mijn hart minder bang
en voel ik zachtheid ontluiken
rustig aan en niets forceren
fouten maken telkens proberen
zoals ik nu kijk, zal ik morgen
niet meer doen, wis en waarachtig
chaos zal een plezier zijn
waarin ik me thuis voel
zolang ik vrede heb met de situatie
verandert mijn perceptie niet
alles is aan verandering onderhevig
zo ook ik, gelijk de seizoenen
aan elkaar geregen worden
wind ik nergens meer me over op
en doekjes evenmin
mijn bestaan wordt vormgegeven
ik sta er middenin en rust
vredig, vertrouwend op
mijn creativiteit