Smede tot lievelijke lach gesteld !
Ik fluister u tot mijn gambiet naar hel !
Hoor ik u krijsen naar het krabben rooien?...
Van plotselinge aanzien alom gekrenkt door zwarte plooien?
Tegenwoordig komt de assant met het tarten van aanstaande verlies, releveren het trotseren ontgaat mij tot een bezweren, ziet u niet?..
Minzaam zing ik mijzelve tot ministrelen van satire en parodie en hoor smalen hoe het mij ontbeert en zichzelve bezeert..
Om eindeloos te adoreren mijn mankementen, falen en tekortkomen. Zoals het schrijven van dit.