één
Ik ben de golven van de zee,
Voortkabbelend dan weer wild slaand
Ik ben een vogel, vlieg met de wind mee en trotseer de storm met een vleugelslag
Bij nacht ben ik een wenende maar lachend bij de eerste kleurschakeringen van de dag
Ik ben die stille voorbijganger in een drukbezochte stad
Ik ben dat ene kind waarvan je de naam vergat
Ik ben de stem van het spiegelbeeld, vertekend en vergeeld
Ik ben het kloppend hart dat breekt en heelt
Ik ben de moeder en de wees
Ik ben wat is en wat is geweest
Ik ben de toekomst en de geschiedenis
De maan en de zon Ik ben donkerte badend in licht
Ik ben de traan en lach op oud kindergezicht
Ik ben de katalysator van de individu
Ik ben het nu
Ik ben U
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Woensdag, mei 08, 2024 18:59 |
| bijzonder Mima graag gelezen. |
|
| mima: | Woensdag, mei 08, 2024 14:29 |
| Dank voor de reacties ðŸ™ðŸ¼ | |
| september: | Woensdag, mei 08, 2024 12:13 |
| Prachtig Mima ☆☆☆ | |
| Ineke Dijkhuis: | Woensdag, mei 08, 2024 07:54 |
| Heel mooi! | |
| mima: | Dinsdag, mei 07, 2024 21:09 |
| @aquarel dank je wel voor het lezen en reageren😊 | |
| Aquarel: | Dinsdag, mei 07, 2024 18:09 |
| Wouw, prachtig Mima. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2024 | ||
| Thema's: | ||